„Pętla siedlecka” – Szlak dawnej architektury sakralnej i nie tylko

Hołubla (gmina Paprotnia, powiat siedlecki) – sanktuarium na wschodnim Mazowszu jest Hołubla. Najwcześniejsze wzmianki o drewnianej cerkwi w Hołubli pochodzą z 1525 r. Dwadzieścia lat później erygowano tu parafię pod wezwaniem Narodzenia NMP. Już w XVI wieku cerkiew została hojnie wyposażona przez Bogdanę z Sapiehów. Wówczas też sprowadzono do świątyni ze wschodu obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. Wizerunek maryjny nieznanego twórcy zdradza cechy malarstwa bizantyjskiego, a także wysoki kunszt artystyczny. Obraz od niepamiętnych czasów otoczony był szczególnym kultem parafian i okolicznej ludności. Po Unii Brzeskiej ludność prawosławna parafii hołublańskiej, podobnie jak większości okolicznych parafii, została unitami. Po carskiej kasacie unii mieszkańcy wsi wierni Kościołowi Katolickiemu, podzielili cierpiętniczy los okolicznych współbraci.

Matka Boża z Dzieciątkiem, zwana też Matką Bożą Hołublańska lub Matką Bożą Pocieszenia była od najdawniejszych czasów czczona w Hołubli w swym cudownym wizerunku. Przychodziły tu liczne pielgrzymki z unickich parafii. Wyrazem otrzymanych łask były i są nadal liczne wota gromadzone wokół obrazu. Według opowiadań najstarszych parafian, na strychu starego kościoła było wiele kul inwalidzkich, które pozostawili uleczeni przed cudownym wizerunkiem. W 1927 r. nałożono na malowidło sukienkę z pozłacanej blachy, z dwiema koronami nad głową Matki Bożej i Dzieciątka. Od 1988 r corocznie do Hołubli przybywa piesza pielgrzymka z Paprotni, a od kilku lat z Przesmyk i z Siedlec.

Opracował A. Ziontek